agroactualiteiten februari 2025
Op 16 november heb ik heerlijk met mijn vrouw en zoon gewandeld op het strand van Glenelg. Onze vakantie is net begonnen en na een vliegreis van 24 uur is het heerlijk vertoeven hier. Het is 27 graden en de zon daalt weg in de zee. Precies wat je goed kan gebruiken op een vakantie. In ons hotel aangekomen val ik precies in het begin van een special over Midnight Oil. Het zegt de jeugd van nu niets maar deze Australische rockband was zeer populair in Nederland. De naam is afgeleid van de Engelse uitdrukking “burning the midnight oil” die zoiets betekent als “tot ’s avonds laat blijven werken”. De groep rondom zanger Peter Garrett kreeg in de jaren 80 van de twintigste eeuw internationale bekendheid, onder meer dankzij de single Beds Are Burning.
In een bepaalde fase van een keuze die een ondernemer(s) moet(en) maken of een project waarbij het spannend wordt of we de goede kant op gaan, denk ik wel eens terug aan hun optreden bij de Olympische Spelen in Sydney. Is de tijd rijp om tot een overeenkomst te komen of heeft het meer tijd nodig.
Wat was het geval. In 2000 ontstond het gevoel in Australië dat ‘de tijd rijp was’. Het is met name de tijd dat de Australische overheid haar excuses aanbiedt aan de Aboriginals en de inwoners van de Straat Torres voor het geweld van de kolonisatie, waaronder de gedwongen verwijdering van kinderen, wat resulteerde in wat nu bekendstaat als de Gestolen Generaties. Iets wat de toenmalige premier John Howard pertinent weigerde te doen. Toen Midnight Oil in 2000 het podium betrad tijdens de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Sydney om hun politiek geladen kenmerkende nummer “Beds Are Burning” te zingen, droegen ze zwarte overalls met daarop prominent het woord “sorry”. Met een geschat televisiepubliek van ongeveer een miljard mensen wereldwijd (en John Howard zelf was erbij) stond Midnight Oil onder grote druk om het feest niet te verpesten. Belangrijker nog, ze hadden voorafgaand aan de voorstelling geen toestemming gevraagd aan het Internationaal Olympisch Comité. Terwijl een menigte van meer dan 100.000 mensen het optreden van Midnight Oil steunde en premier Howard bleef zitten, besefte de band dat ze een boodschap overbrachten die veel verder ging dan hun vijfkoppige ensemble: “Het was niet het gebaar van Midnight Oil”, herinnerde Oils-zanger Peter Garrett zich in 2024. “Het was echt een gebaar voor iedereen die er zo over dacht.” Echter, de excuses kwamen er niet. Pas 8 jaar later was de Australische regering bereid dit aan te bieden aan de Aboriginals.
Zo zie je maar, ook al denk en voel je dat de tijd er rijp voor is, kan het toch zomaar weer 8 jaar duren, alvorens er daadwerkelijk iets gedaan wordt. De politiek is daarbij in mijn optiek niet meer te volgen. Het stikstofdossier sleept zich al een aantal decennia voort, waarbij de druk alleen maar wordt opgevoerd (aantal gerechtelijke uitspraken in de afgelopen 2 maanden), maar een oplossing is nog lang niet in beeld. Ook op ondernemersniveau hebben bepaalde processen tijd nodig en is het voor alle betrokken partijen de vraag: Is de tijd er rijp voor om tot elkaar te komen?
De special van Midnight Oil: The Hardest Line eindigt met de aftiteling en het lied:”Forgotten Years”. Laten we hopen dat we niet kiezen voor extra verloren tijd om tot een beslissing te komen, maar wel de tijd krijgen en nemen om tot een juist oordeel te komen. Wanneer is de tijd rijp hiervoor………….
Midnight Oil: The Hardest Line is helaas nog niet te zien in Nederland, maar wel een echte aanrader.
Herman Hofstee